Ken je ze, die gratis mamadozen? Ik wel. Ik ben er ingetrapt. Met open ogen. Of het de zwangerschapshormonen waren of niet, ik heb me negen maanden geleden laten verleiden om die zwangerschapsboxen aan te vragen. En mijn gegevens dus klakkeloos weg te geven.

In het begin was het nog leuk. Vol verwachting haal je die mooie Prenatal of Mamadoos bij de drogist op. Cadeautjes uitpakken, altijd leuk. Nu denk ik er wat anders over. Je geeft niet alleen je adresgegevens op, ook je telefoonnummer en de uitgerekende datum van je kindje. Je privacy in ruil voor een crèmepje. Die babymarketeers smullen ervan.

Benieuwd wat er zoal in zo’n blije doos zit? Nou, vooral veel reclame dus. Als je je door alle folders heen worstelt, vind je onderin de box toch nog wat nuttige dingen. Een kanariegele nattedoekjesdoos van een welbekend babymerk, die natuurlijk niet matcht bij de perfect gestylde babykamer. Twee luiers, een speen, een fles en een ieniemini sudocrèmepje waar net je vinger in past. (Ik waag het overigens niet om die rond te laten slingeren, als je weet wat een ondeugende ukkepuk ermee kan doen). Oja, en wat leesvoer voor de aanstaande mama. Uiteraard vol reclame.

Goed, de balans opgemaakt kan de helft meteen bij het oud papier en zitten er een paar nuttige dingen in. En ook nog gratis! Als mama in spé werd ik toch een beetje blij van die doos. Dat was echter van korte duur.

Een paar dagen later ging mijn mobiel. Onbekend nummer. Ik voelde de bui al hangen.
“Gefeliciteerd met uw zwangerschap, mevrouw Jansen! Bla bla bla..”
“Nee, ik wil geen abonnement op welk blad dan ook. En volgens mij sta ik in het Bel-me-niet-register.”
Blijkbaar gaat dat dus niet op als je vrijwillig je gegevens achterlaat. Ik had het kunnen weten.

Ook mijn mailbox bleef niet onopgemerkt. Gelukkig had ik nog het mailadres opgegeven dat ik altijd voor aanmeldingen gebruik (lees: en de spam op ontvang). Maar dat er zóóveel zooi werd gestuurd… Jonge ouders, WIJ –de meest hardnekkige, Prenatal, alles vliegt je om de oren. In een paar dagen barstte mijn ongewenste mailbox uit zijn voegen.

Negen maanden later zit ik gezellig met mijn kleine uk op de bank, gaat weer mijn telefoon. “Mevrouw Jansen, als het goed is, is uw baby nu geboren. Gefeliciteerd mevrouw Jansen!”  Oja. In een flits herinner ik me dat ik ook de uitgerekende datum heb opgegeven. Ik laat me zelfs een proefabonnement aansmeren (jawel, Jij en je Kinderen). Ga weg, zwangerschapshormonen! Ik had net de VT Wonen opgezegd. Met al dat rondslingerend speelgoed en monddoekjes van de kleine blijft er van mijn mooie  interieur namelijk weinig over. Maar het aanbod klonk verleidelijk, wat leesvoer in de weken verlof waar ik nog van mocht genieten. Bovendien wilde ik liever ontroerende reportages lezen en tips om weer in shape te komen, dan binnenkijken bij lezeressen die hun interieur wél spik en span hadden.

Weer een paar maanden verder, hebben ze naast de telefoon, mijn mailbox óók de brievenbus gevonden. Ze weten alles, die zwangerschapsmaffia. Van samples pyamapapjes tot folders over nieuwe auto’s, je krijgt het allemaal gratis en voor niets toegestuurd. Je hoeft alleen maar met je hoofd in die roze wolk even je adresgegevens op te geven. En daarmee je privacy.

Het bel-me-niet-register gaat hier helaas niet op. Is er ook een stuur-me-geen-geadresseerde-rotzooi-per-post-register? Achteraf gezien ben ik toch niet zo blij met die dozen. Bedenk dus goed, wat je met je gegevens doet.