Bijna 2,5 jaar geleden schreef ik een blog met als titel ‘Back on track‘. Toen was ik net weer een tijdje begonnen met hardlopen na kind nummer 1. Vol goede moed begon ik destijds weer. En met resultaat. En na fanatiek trainen was ik uiteindelijk sneller dan voor mijn zwangerschap. Ik liep PR’s en uiteindelijk de 10km in ruim 49 minuten. Net toen ik weer back on the road was en me had ingeschreven voor de halve marathon van Zwolle, kwam er weer een kink in de kabel waardoor ik niet mee kon lopen. Een dikke buik. Kind numero 2 kondigde zich aan. Inmiddels is dat kind nu bijna 17 maanden oud en ben ik alweer een tijdje te vinden bij de atletiekvereniging.

Mijn eerste wedstrijd weer is een feit! Gisteren deed ik mee aan de vier Engelse Mijl van Zwolle. Na bijna een jaar niet hardlopen, heb ik mijn sport onlangs weer opgepakt. Tot nu toe mondjesmaat. Maar daar ga ik verandering in brengen. Heb de runvibe weer helemaal te pakken. Duizenden lopers, rijendik publiek, orkesten, dj’s met beats en smartlappen langs het parcours, zon, gezonde spanning en de strijd met jezelf. Het blijft het een geweldig evenement: Het Halve Marathon Festival. Betere motivatie is er niet.

Daar stond ik dan. Na twee jaar weer aan de start van het Halve Marathon Festival.

Ruim drie jaar geleden is het grote avontuur begonnen: beginnen met hardlopen. Ik stond langs de lijn bij de halve marathon in Zwolle. Wat een spektakel! Hordes mensen liepen langs. Jong, oud, wedstrijdatleten, recreanten. De één oogde zo fit als een hoentje terwijl de ander met een rood hoofd liep te zwoegen. Maar allemaal hadden ze één ding gemeen: dezelfde passie voor het hardlopen. En het volbrengen van die 21,1 kilometer. Hoe gaaf moet dat zijn, dacht ik toen. Een halve marathon lopen. Vol goede moed riep ik: ‘Volgend jaar doe ik ook mee!’

Zo gezegd, zo gedaan. Een bezoekje aan de hardloopwinkel en 150 eurootjes lichter (die hardloopschoenen zijn duur!) kon het grote avontuur beginnen. Maar niet alleen. Ik had mijn loopmaatje gevonden:  Evy. De charmante Belgische dame die mij heeft aangezet tot de eerste vijf kilometer. Via mijn iPod. Wat een uitvinding! Vrolijk meedeinen op de ritmische tonen van de muziek en af en toe horen hoe fier Evy op me was. Dat werkte echt. Niet dat het me met één vinger in de neus afging. Zeker niet. Vijf minuten achter elkaar hardlopen leek wel een uur. Maar je moet ergens beginnen.